शेतकरी वर्गाची कथा आणि व्यथा

 रोज उत्पन्न वाढेल या आशेवर कोणी काय सांगेल ते प्रयोग करून अंगावर कर्ज वाढवून ठेवायचं काम शेतकऱ्यांकडून चालू आहे. 

आज यश मिळेल , उद्या नफा होईल , हे केले तर पान रूंद होतात , ते केले तर पांढऱ्या मुळ्या सुटतात,अमुक फवारणी केली की वजन वाढते, अमुक खते घेतली की फुटवे चांगले निघतात. सगळे शेतकऱ्यांची फसवणूक करून पैसे कमावणारेच ….

रास्त भाव , हमी भाव , एम एस पी , स्वामीनाथन , रंगनाथन ही मागणी केली की योग्य दर मिळेल , तो आयोग लागू झाला पाहिजे , मग उत्पन्न दिडपट मिळेल. असे ऐकून ऐकून दर वर्षी अनुभव घेत देत फक्त कर्ज वाढत गेले भावा , तुमची पोस्ट वाचली आणि कमेंट करावं वाटल , खरच किती वर्षे हे प्रयोग करत जायचे ?
एक एक प्रयोग फेल गेला की , नशीबाला दोष देत एक एक वावर कधी विकले कळालच नाही.

कर्ज काढून पाण्यासाठी पाईपलाईन केली , घरच औत असल तर नांगरट चांगली होते.. ट्रॅक्टर घेतला, शेणखतासाठी जनावर केली , शेतीला जोडधंदा असावा म्हणून कोंबड्या – शेळ्या कर्ज काढून घेतली …..
कुणी सांगीतलं शेततळ काढा , कुणी सांगीतलं ड्रिप करा , मिरची लावा , कापुस लावा, भुईमुंग लावा, धान लावा , सोयाबिन लावा , द्राक्षे लावा , केळी लावा , डाळींब लावा , पपई लावा , वांगी लावा ……
सगळे उद्योग थांबले फक्त वाढल ते कर्ज .!!!

सरकार कडून मिळाली सवलत फसवी , दररोज चारा घालून वाढवलेल्या बोकडावर जस कापण्यासाठी अंगावर मांस वाढण्याची वाट पाहात सांभाळले जाते , तसे शेतकऱ्यांना बघण्याची सगळ्यांची दृष्टी !

खतवाला , औषधवाला , बॅंकवाला , सावकार , आडत्या , साखर कारखानदार , दुध संघवाला , सगळे शेतकऱ्यांची कापायला येण्या पुरतीच मदत.
शेतकरी मोठा व्हावा ही कोणाचीच इच्छा नाही. बोकडाला जस मालकाची आपल्यावर मर्जी आहे वाटून उड्या मारत जगत असते , आणि शेवटी कळतं , यान आपल्याला का सांभाळले , तसे वेळ गेल्यावर कळत शेतकऱ्याला उत्पादन वाढवायला का सांगीतले ते !
वर्षातून तीन तीन पीके घेऊन , पाणी पाजून पाजून , खत घालून घालून शेती नापीक होते , तरी पण प्रयोग कांही थांबत नाहीत . ज्याला त्याला विचारल तर म्हणतंय घरची शेती आहे , पडीक पाडायची काय ? आणि पळून पळून प्रयत्न करून उत्पन्न डब्बल करायच्या नादात कर्ज डब्बल कधी होते कळतच नाही. खर आहे रोज होणाऱ्या शेतकरी आत्महत्या आमचं मन सुन्न करीत नाहीत . 😞 कुणीही बोलायला तयार नाही.

शेती ही संस्कृती आहे ,असे ऐकून ऐकून कान पिकले आहेत. शेती करणारा शेतकरी तिथेच मातीत गाडला जातो आहे .  

बापाच्या छातीवर हात ठेवून झोपणाऱ्या मुलांना विचारा एकदा की , तू का ठेवतो छातीवर हात ? तेंव्हा त्याचं उत्तर येते की , बाप जिवंत आहे का ? हे चेक करावे म्हणून ठेवावा लागतो हात !

भयाण आहे हे सर्व आमच्या शेतीची पार वाट लावून टाकली इथल्या राजकीय सत्तेने !

शेतीवर कविता करणारे छान जगतात , शेतीवर कादंबरी लिहिणारे खुशाल जगतात , शेतकरी आत्महत्या वर पुस्तक लिहिणारे सुद्धा मजेतच असतात . शेती कशी करावी हे सांगणारे तर अधिकच मजेत आहेत .

प्रत्यक्ष शेतीत राबणारा जीव मात्र कासाविस होतो आहे . त्याला त्याच्या प्रश्नांचे उत्तर ही शोधू दिले जात नाही ….
ही गोष्ट जर सत्य वाटत असेल तर शेअर करा !

एक शेतकरी मित्र ……😞😞